“Wie zijn wij?”

Wij zijn Stichting Drugsinformatie en Preventie voor Jongeren, opgericht in 1988, met als doel het tegengaan van drugsmisbruik door jongeren.

Door de loop der jaren hebben ruim 200 mensen zich volledig ingezet voor de stichting. Vaak mensen tussen de 18 en 21 jaar met een “vlekje”, t.w. vanuit onze stichting in het reguliere arbeidsproces terecht zijn gekomen.

Succesvol in de jaren ’90 was onze stickeractie. Rode, witte en blauwe muntstickers werden  op guldens en rijksdaalders geplakt. Er stonden confronterende beelden en teksten op, waardoor jongeren herinnerd werden  aan onze film die ze op school hadden gezien. Bijzonder en succesvol was onze aanwijzing, dat ze daarmee ook leeftijdsgenoten hielpen, waardoor de kans dat ze zelf gingen gebruiken kleiner werd.

“Wat doen wij?”

Wij verzamelen en verspreiden informatie over drugs wat onder jongeren actueel is. Wij bereikten goede resultaten met meerdere themaprojecten, waarschuwende informatie over het gebruik van cannabis, xtc en cocaïne.

Onze meest besproken film was “Geen weg terug voor Jolanda!” , een documentair drama over een meisje, dat aan een overdosis overlijdt. Vanaf het moment, dat deze film op onze website staat, bereiken ons berichten dat deze film nog regelmatig bekeken wordt. Wij vernemen ook van diverse scholen, dat ze de film nog vertoonden, ondanks dat deze dateert uit 1990.

Tegenwoordig gaat alles digitaal en evenzo willen we ook de hedendaagse drugsvormen aanpakken, te beginnen met lachgas. Verder is het de bedoeling dat we onze voorlichting een stuk gaan uitbreiden. Wij verspreiden  informatiefolders en ontwerpen fact sheets, waardoor we meer mensen rondom onze doelgroep bereiken. Geïnteresseerden (vrienden, ouders, scholen, jongerencentra e.d.) kunnen dan deze informatie gebruiken om deze onderwerpen met hun naasten te bespreken.

“Hoe doen wij dat?”

• ACTUELE DRUGSINFORMATIE WEERGEVEN

Onze stichting verzamelt informatie over hedendaagse drugssoorten en zorgt ervoor, dat deze feiten worden omgezet in voorlichting.

De weergave bestaat uit films met specifieke onderwerpen en informatie voor mensen rondom onze doelgroep. Zo kunnen geïnteresseerden beter op de hoogte zijn over de gevolgen en consequenties, wanneer zij dit met naasten willen bespreken.

Onze donateurs ontvangen ook een linkje naar onze films, zodat ook zij deze informatie verder kunnen verspreiden onder hun medewerkers,  familie-  en kennissenkring.

Zo zorgt de stichting er voor,  dat de voorlichting breder wordt getrokken dan ons puur op jongeren te richten en kan iedereen jongeren aanspreken.

“Wat is onze doelstelling?”

Onze doelstelling is om zoveel mogelijk mensen, maar in het bijzonder jongeren, te informeren over de gevaren en consequenties van drugsmisbruik.

Jongeren zijn het meest kwetsbaar om er mee in aanraking te komen. Daarnaast vinden wij het zeer belangrijk dat ook mensen rondom deze jongeren voldoende kennis hebben, teneinde in te kunnen grijpen indien nodig, of het gesprek preventief aan te gaan. Wij merken op, dat de kennis over hedendaagse drugs vrij beperkt is, waardoor bepaalde herkenbare symptomen over het hoofd worden gezien.

“Wat hebben we bereikt?”

Door Stichting DPJ gerealiseerde themafilms over verschillende onderwerpen inzake drugsgebruik.

Stichting DPJ heeft 6 themafilms gerealiseerd over verschillende onderwerpen.

In de film “ Geen weg terug voor Jolanda” ging het over een meisje, dat uiteindelijk aan een overdosis overlijdt. Haar familie en vrienden vertellen over haar en haar verslaving. In zwart/wit beelden laten we flashbacks zien over de periode experimenteren tot en met haar trieste einde.

De film “Iedere dag is gratis”  is geproduceerd, omdat de doelgroep van jongeren die voor de eerste keer drugs gebruikt, hard naar beneden ging tot jongeren van 12 jaar. Een aantal basisscholen vonden de film over Jolanda te confronterend. Wij besloten tot een iets softere aanpak, waardoor toch de kinderen in groep 8 voorgelicht werden.

“De XTC-Files gaat over”, u raadt het al, XTC. XTC was in de jaren negentig zeer populair onder jongeren, die gingen stappen. Zij liepen het risico op verslaving, uitdroging en depressies. Op een gegeven moment waren er bijna 400 aanverwante middelen die onder de naam XTC werden verkocht,  hetgeen zelfs tot doden heeft geleid.

“Cannabis de fabels en de feiten” hebben wij geproduceerd,  omdat wij een zeer sterke stijging zagen in de werkzame stof THC. In een aantal gevallen betekende dit, dat deze drugs eigenlijk het predicaat “softdrugs” niet meer verdiende. Aangezien jongeren al op zeer jonge leeftijd gingen experimenteren, liepen zij het risico verslaafd te raken, waarbij ook hersenschade opgelopen kon worden.

“Cocaïne de witte waan” is er gekomen omdat jongeren steeds jonger naar hardere vormen van drugs overstapten, waarbij coke de boventoon voerde. Een logisch gevolg daarvan was, dat verslaafde jongeren hun toekomst dreigden te verliezen en zelfs hebben verloren.

“Van feessie tot dwarslaesie” verhaalt over een meisje, dat verslaafd raakt aan lachgas en uiteindelijk vanwege een dwarslaesie in een rolstoel terecht komt. Lachgas wordt in onze ogen nog te vaak onderschat, waardoor ouders niet altijd kunnen ingrijpen en hun kinderen tal van risico’s lopen. Daarbij is het mogelijk dat men geconfronteerd wordt met ernstige verschijnselen, zoals dwarslaesies, hersen- en neurologische schade, hartfalen en amputaties als gevolg van bloedstolsels.

De eerste vijf films hebben als onderdeel van lespakketten rond de 5000 scholen in Nederland bereikt en gezien de veelal positieve reacties van leerkrachten is bewezen, dat deze aanpak een behoorlijke impact op vele jongeren heeft gehad. De laatste film is digitaal beschikbaar en kan gewoon gedownload worden, waarbij we hopen dat ook deze film een groot aantal jongeren aan het denken zet.